Κάταγμα της κερκίδας σε παιδί
Κάταγμα της κερκίδας σε παιδί
Το κάταγμα της κερκίδας μπορεί να συμβεί είτε στο περιφερικό τριτημόριο του οστού (κοντά στον καρπό δηλαδή) είτε στην μεσότητα αυτού είτε στο κεντρικό τριτημόριο (κοντά στον αγκώνα δηλαδή).
- Το κάταγμα του περιφερικού τριτημορίου της κερκίδας αποτελεί το πιο συχνό κάταγμα που παρατηρείται στην παιδική ηλικία, σε όλες τις ηλικίες, από την νηπιακή έως την εφηβική ηλικία.
Για τα κατάγματα σε άλλο σημείο της κερκίδας μπορείτε να ενημερωθείτε, διαβάζοντας το άρθρο μας για τα κατάγματα του αντιβραχίου.

Κάταγμα της κερκίδας – Μηχανισμός
Ο συνηθέστερος μηχανισμός είναι η πτώση με το χέρι τεντωμένο. Στις πολύ μικρές ηλικίες αυτό συμβαίνει συχνά και εντός του σπιτιού. Σε μεγαλύτερες ηλικίες μπορεί να είναι αποτέλεσμα πτώσεων από διάφορα παιχνίδια στα πάρκα και στις παιδικές χαρές. Στην προ-εφηβική και εφηβική ηλικία είναι αποτέλεσμα πτώσεων ή συγκρούσεων από τις αθλητικές δραστηριότητες όπως το ποδόσφαιρο.
Το παιδί θα εμφανίσει πόνο και οίδημα στην περιοχή που συνέβη το κάταγμα της κερκίδας. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα αποφεύγει να χρησιμοποιήσει το χέρι του ενώ σπανιότερα (ειδικά σε μικρά παιδιά και μικρά κατάγματα) οι γονείς μπορεί να θεωρούν ότι το παιδί απλά „χτύπησε“ και θα περάσει.

Κάταγμα της κερκίδας – Διάγνωση
Πατροπαράδοτα η διάγνωση γίνεται με ακτινογραφία της περιοχής που χτύπησε. Για την ορθότερη διάγνωση, στην Ορθοπαιδική, απαιτούνται πάντα 2 λήψεις για την πλήρη εκτίμηση της μορφολογίας του κατάγματος.
Τα τελευταία χρόνια, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορούμε να αποφύγουμε εντελώς την έκθεση σε ακτινοβολία και η διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με υπέρηχο του οστού της κερκίδας. Ο υπέρηχος διενεργείται στο ιατρείο, είναι γρήγορος και ανώδυνος και αποφεύγει την έκθεση σε ακτινοβολία.
Σπανιότερα και σε πιο σύνθετες κακώσεις μπορεί να χρειαστεί η διενέργεια αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας.

Αντιμετώπιση των καταγμάτων του περιφερικού άκρου της κερκίδας
Η αντιμετώπιση των καταγμάτων αυτών εξαρτάται απόλυτα από την ηλικία του παιδιού και τον βαθμό παρεκτόπισης του κατάγματος. Η συντριπτική πλειοψηφία θα αντιμετωπιστεί συντηρητικά, χωρίς την διενέργεια χειρουργείου. Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την ανάταξη του κατάγματος και την τοποθέτηση πηχεοκαρπικού γυψονάρθηκα.
- Σε περιπτώσεις που δεν είναι εφικτή η κλειστή ανάταξη και ιδιαίτερα σε πιο μεγάλες ηλικίες μπορεί να απαιτηθεί χειρουργική αντιμετώπιση, η οποία περιλαμβάνει την ανάταξη του κατάγματος και την σταθεροποίηση αυτού με ειδικές βελόνες ή υλικά. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.


Μετά την αφαίρεση του γύψου
Ο γυψονάρθηκας, αναλόγως και με την ηλικία του παιδιού θα παραμείνει από 4 έως 6 εβδομάδες. Μετά την αφαίρεση αυτού, το χέρι μπορεί να είναι λίγο δύσκαμπτο αλλά πολύ γρήγορα θα ανακτήσει το πλήρες εύρος κίνησης.
Σπάνια θα απαιτηθούν φυσικοθεραπείες. Η επάνοδος στην καθημερινή ζωή γίνεται σταδιακά, με οδηγό τον πόνο και μπορεί να διαρκέσει άλλον 1 μήνα, μετά την αφαίρεση του νάρθηκα.