Συχνές ερωτήσεις
Σε ποιες ηλικίες αναφέρεται η Παιδοορθοπαιδική;
Η Παιδοορθοπαιδική αναφέρεται σε βρέφη, παιδιά και εφήβους. Το πεδίο της ασκείται σε νεογνά από την 1η ημέρα ζωής (υπέρηχος ισχίου – γενικότερη παιδοορθοπαιδική εξέταση) μέχρι και την σκελετική ωρίμανση (συνήθως 16 ετών στα αγόρια και 14 στα κορίτσια). Το 50% των ασθενών που παρουσιάζονται στο ιατρείο είναι αγόρια και κορίτσια προ-εφηβικής και εφηβικής ηλικίας.
Ποιος είναι ο σκοπός της Παιδοορθοπαιδικής;
Η Παιδοορθοπαιδική είναι η προληπτική Ιατρική της Ορθοπαιδικής. Σκοπός της είναι να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει τις παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος στον αναπτυσσόμενο σκελετό, με τελικό σκοπό τα νέα παιδιά να “εισέλθουν” στην ενήλικο ζωή με όσο το δυνατό γίνεται λιγότερες προοπτικές να υποφέρουν από ορθοπαιδικά προβλήματα.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό να εξεταστεί το παιδί μου από Παιδοορθοπαιδικό αφού δεν παραπονιέται για κανένα πρόβλημα;
Κατά την διάρκεια της βρεφικής, παιδικής, προ-εφηβικής και εφηβικής ζωής υπάρχουν διάφορες εναλλαγές στον τρόπο βάδισης, στη στάση του σώματος, στη στάση της σπονδυλικής στήλης και στην μορφολογία των ποδιών. Αναλόγως με την ηλικία κάποιες παρεκκλίσεις είναι φυσιολογικές και θα διορθωθούν με τον καιρό. Ο παιδοορθοπαιδικός οφείλει να γνωρίζει επακριβώς μέχρι ποια ηλικία επιτρέπεται η κάθε απόκλιση και μέχρι ποιο βαθμό. Αποκλίσεις πέρα από κάποιο όριο ή κάποια ηλικία οφείλουν να διορθωθούν.
Πολλές από αυτές τις παρεκκλίσεις βάδισης αλλά και αρκετές άλλες παιδοορθοπαιδικές παθήσεις (πχ. δυσπλασία ισχίου) δεν προκαλούν κανένα σύμπτωμα στην παιδική ηλικία και „καταστρέφουν“ σιωπηλά τις αρθρώσεις μέχρι να εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα στην νεαρή ενήλικη ζωή.
Αρκετές παθήσεις στην παιδοορθοπαιδική μπορεί να μην εκδηλώνουν κανένα σύμπτωμα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας.
Είναι σημαντικό επίσης να διορθωθούν οι οποιεσδήποτε παθολογικές αποκλίσεις πριν την σκελετική ωρίμανση για να εκμεταλλευτούμε τα σημεία από τα οποία αναπτύσσεται ένα οστό, τις “επιφυσιακές πλάκες”, καθώς η διόρθωση γίνεται με ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (κάτι που δεν μπορεί να γίνει τόσο εύκολα μετά την εφηβεία). Καθοδηγούμε δηλαδή την ανάπτυξη προς τη σωστή κατεύθυνση.
Αν δεν διορθωθούν οι αποκλίσεις αυτές, ενδέχεται να αποτελούν σημαντική αιτία πόνου στο μέλλον, επαναλαμβανόμενων ορθοπαιδικών προβλημάτων και επεμβάσεων σε πολύ νεότερη ηλικία από ότι θα έπρεπε (λόγω ανομοιόμορφης κατανομής των δυνάμεων στα οστά και στις αρθρώσεις). Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η (υπερβολική) βάδιση με τα πόδια στραμμένα προς τα έσω ή έξω, τα ραιβά (κυρτωμένα προς τα έξω) και τα βλαισά (κυρτωμένα προς τα έσω) γόνατα και η ανισοσκελία.
Γιατί το παιδί μου περπατάει με τα πόδια στραμμένα προς τα έσω;
Η επονομαζόμενη βάδιση με έσω στροφή παρατηρείται συχνά στα παιδιά και μπορεί να έχει πολλές αιτίες. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για μια καλοήθη κατάσταση που με την πάροδο των ετών η βάδιση γίνεται σταδιακά φυσιολογική. Συνηθέστερες αιτίες είναι η αυξημένη πρόσθια συστροφή του μηριαίου αυχένα, η αυξημένη έσω στροφή της κνήμης και η προσαγωγή του πρόσθιου άκρου ποδός. ‘Αλλες αιτίες όμως πρέπει να αποκλειστούν. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
Άκουσα για την Δυσπλασία Ισχίου. Πρέπει το παιδί μου να εξεταστεί χωρίς να έχει κανένα σύμπτωμα;
H Αναπτυξιακή Δυσπλασία Ισχίου αποτελείται από ένα ευρύ φάσμα εκδηλώσεων που μπορεί να κυμαίνεται από μη φυσιολογική αρμονία και επαλληλία της κεφαλής του μηριαίου και της κοτύλης έως και εξάρθρημα του ισχίου.
Σε αρκετές χώρες όπως η Γερμανία αποτελεί τόσο υποχρεωτική εξέταση όσο και τα εμβόλια. Η εξέταση γίνεται με υπέρηχο του ισχίου μέχρι και τους 3 πρώτους μήνες ζωής (κατά προτίμηση τις πρώτες 6 εβδομάδες) και με ακτινολογικό έλεγχο σε μεγαλύτερη ηλικία.
Είναι άκρως σημαντική εξέταση καθώς μπορεί να διαγνώσει έγκαιρα, προβλήματα στην άρθρωση του ισχίου τα οποία μετά από αντιμετώπιση θα χαρίσουν μελλοντικά έναν ανώδυνο γοφό και θα αποτρέψουν την πρώιμη οστεοαρθρίτιδα του ισχίου. Η απάντηση λοιπόν είναι ναι. Όλα τα παιδιά καλό θα ήταν να εξεταστούν για την πιθανότητα ύπαρξης της δυσπλασίας του ισχίου.
Το παιδί μου γεννήθηκε με ραιβοϊπποποδία. Τι πρέπει να κάνω;
H ραιβοϊπποποδία είναι μια αγνώστου αιτιολογίας, “ιδιαίτερη” θέση που λαμβάνει ο άκρος πόδας. Αρχικά το παιδί θα πρέπει να εξεταστεί και για την πιθανότητα συνυπάρξεως και άλλων παθολογικών καταστάσεων όπως η δυσπλασία ισχίου και το μυικό ραιβόκρανο, αλλά σε μεγάλο ποσοστό (70%-80%) παρατηρείται μεμονωμένα. Η αρχική αντιμετώπιση αποτελείται από μια σειρά γύψων που αλλάζονται κάθε εβδομάδα για περίπου 6 εβδομάδες. Η μέθοδος Ponseti είναι αυτή που χρησιμοποιείται διεθνώς και έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Η τεχνική των γύψων πρέπει να εφαρμόζεται από άτομα που έχουν γνώση του αντικειμένου καθώς σε κάθε αλλαγή γύψου πρέπει να διορθώνεται και συγκεκριμένη παθολογία του παιδιού με αυστηρή σειρά.
Το παιδί μου έχει πλατυποδία. Πρέπει να ανησυχώ;
H πλατυποδία στα παιδιά είναι συχνή και συνήθως μη ανησυχητική λόγω του αυξημένου ποσοστού υποδόριου λίπους και χαλαρότητας των ιστών. Πρέπει όμως να διαχωριστεί σε βρεφική, παιδική και εφηβική πλατυποδία και να αποκλειστούν άλλες πιο σοβαρές αιτίες πλατυποδίας όπως ο κάθετος αστράγαλος ή κάποια πιθανή συνοστέωση στα οστά του ταρσού (αναλόγως με την ηλικία). Η διάγνωση τις περισσότερες φορές είναι εύκολη με μια απλή κλινική εξέταση.
Το παιδί μου είχε μια κάκωση στον αγκώνα και δεν είναι σίγουρο αν έχει κάποιο κάταγμα. Γιατί;
Οι κακώσεις στην περιοχή του αγκώνα είναι από τις πιο συχνές στα παιδιά (δεύτερες σε συχνότητα μετά τον καρπό). Στην περιοχή του αγκώνα εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία πολυάριθμοι πυρήνες οστέωσης, που φυσιολογικά πρέπει να υπάρχουν και ο σκοπός τους είναι η σωστή, τελική διαμόρφωση της άρθρωσης του αγκώνα. Αυτοί οι πυρήνες οστέωσης μπορεί να ληφθούν εσφαλμένα ως κάταγμα. Ο γιατρός πρέπει να είναι σε θέση να γνωρίζει πότε αυτοί οι πυρήνες οστέωσης εμφανίζονται, πως πρέπει να φαίνονται σε μια ακτινογραφία και πότε συνοστεώνονται για να καταλάβει αν αυτό που βλέπει είναι κάταγμα ή όχι.
Για κατάγματα στην περιοχή του αγκώνα διαβάστε εδώ.