Κάταγμα σε παιδί - Πώς θα κολλήσει ένα κάταγμα;

Ένα κάταγμα σε παιδί είναι η πιο συχνή αιτία επίσκεψης σε ένα ιατρείο ή σε ένα νοσοκομείο.

Κατά την διάρκεια της παιδικής ηλικίας, έρευνες έχουν δείξει ότι 1 στα 4 παιδιά θα υποστεί ένα κάταγμα.

Είναι σπασμένο ή έχει κάταγμα;

Οι όροι σπάσιμο και κάταγμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και από τον κόσμο και από γιατρούς. Υποδηλώνουν όμως το ίδιο πράγμα. Το κάταγμα είναι ο ιατρικός όρος ενώ το σπάσιμο είναι πιο „λαϊκός“ όρος θα λέγαμε.

Υπάρχουν δεκάδες τύποι και ταξινομήσεις των καταγμάτων. Κάποιες βασικές ταξινομήσεις είναι οι εξής:

• Ανοικτό ή κλειστό κάταγμα. Ανοικτό ονομάζεται ένα κάταγμα, όταν τμήμα του οστού έρχεται σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα. Αυτό το κάνει επιρρεπές σε λοιμώξεις και απαιτείται αντιβιοτική αγωγή.

• Μερικό ή πλήρες κάταγμα. Ανάλογα με το αν η καταγματική γραμμή έχει διαπεράσει μέρος του οστού ή όλο το οστό.

• Παρεκτοπισμένο ή απαρεκτόπιστο. Ανάλογα με το αν τα καταγματικά άκρα είναι παρεκτοπισμένα ή πόσο παρεκτοπισμένα είναι.

Κάταγμα σε παιδί –  Τύποι καταγμάτων

Κάποιοι από τους πιο συχνούς τύπους καταγμάτων είναι:

• Συντριπτικό κάταγμα. Ένα κάταγμα που περιλαμβάνει από 3 και πάνω κομμάτια.

• Εγκάρσιο κάταγμα. Ένα κάταγμα που έχει συμβεί κάθετα στο οστό.

• Λοξό ή Σπειροειδές κάταγμα. Ένα κάταγμα που έχει συμβεί υπό γωνία (ή/και στροφή).

• Κάταγμα των νηπίων (toddler‘s fracture). Σχεδόν αποκλειστικά σε ηλικίες από 1 έως 4 ετών και αφορά κυρίως στην κνήμη.

• Κάταγμα „δίκην-χλωρού ξύλου“ (greenstick fracture). Κάταγμα που συμβαίνει στην μία πλευρά του οστού ενώ η άλλη πλευρά λυγίζει. Παρατηρείται κυρίως στην κερκίδα και στην ωλένη.

• Αποσπαστικό κάταγμα. Κάταγμα που συμβαίνει από απόσπαση ενός τένοντα ή συνδέσμου.

• Συμπιεστικό κάταγμα. Ένα κάταγμα που παρατηρείται κυρίως στη Σπονδυλική Στήλη.

Πώς θα συμβεί ένα κάταγμα σε παιδί; –  Συμπτώματα καταγμάτων.

Ένα κάταγμα σε παιδί θα συμβεί σχεδόν πάντα μετά από κάποιο τραυματισμό. Αυτό μπορεί να είναι ένα πέσιμο (ακόμη και μέσα στο σπίτι), ένας τραυματισμός σε αθλητική δραστηριότητα ή και ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα.

Τα κλασσικά συμπτώματα ενός κατάγματος περιλαμβάνουν, πόνο, οίδημα (πρήξιμο), ευαισθησία στο σημείο τραυματισμού, μελανιά ή αιμάτωμα και περιορισμένη κινητικότητα.

Διάγνωση σε κάταγμα σε παιδί.

Σχεδόν πάντα και παντού στον κόσμο η διάγνωση ενός κατάγματος γίνεται με μια απλή ακτινογραφία ή έναν συνδυασμό ακτινογραφιών. Στα παιδιά και στο 99% των περιπτώσεων αυτό θα είναι αρκετό. Σπάνια θα χρειαστεί περαιτέρω απεικόνιση, όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία.

Σε παρεκτοπισμένα κατάγματα ή σε κατάγματα στον αγκώνα απαιτούνται σχεδόν πάντα ακτινογραφίες, οι οποίες όμως πρέπει να γίνονται με συγκεκριμένο τρόπο.

Ο σωστός τρόπος διενέργειας των ακτινογραφιών είναι καθοριστικός καθώς μπορεί να οδηγήσει σε μια απόφαση προς χειρουργείο ή όχι. Γι’ αυτό το λόγο να απευθύνεστε σε εξειδικευμένο παιδο-ορθοπαιδικό.

• Για κατάγματα στην περιοχή του αγκώνα μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

• Για χειρουργική αντιμετώπιση ενός υπερκονδυλίου κατάγματος αγκώνα σε παιδιά εδώ.

• Για χειρουργική αντιμετώπιση ενός κατάγματος κερκίδας και ωλένης, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

• Για χειρουργική αντιμετώπιση ενός κατάγματος του περιφερικού άκρου της κερκίδας μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Πώς θα κολλήσει ένα κάταγμα σε παιδί;

Τις περισσότερες φορές, ο ίδιος ο οργανισμός του παιδιού σας θα κάνει όλη την δουλειά. Αυτό που εσείς έχετε να κάνετε είναι να επισκεφτείτε έναν εξειδικευμένο παιδο-ορθοπαιδικό και να ακολουθήσετε την συνιστώμενη χρονική διάρκεια τοποθέτησης του γύψου (ή του γυψονάρθηκα).

Από τη στιγμή που θα συμβεί ένα κάταγμα, ο οργανισμός „πιάνει δουλειά“. Το σημείο του κατάγματος θα πρηστεί και θα σχηματιστεί ένα αιμάτωμα. Αυτό το αιμάτωμα θα αποτελέσει την βάση για να ξεκινήσει η διαδιαδικασία της ανακατασκευής. Τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, ο οργανισμός θα στέλνει στο σημείο του κατάγματος διάφορους „διαβιβαστές“ και (αυξητικούς) παράγοντες προς σχηματισμό του διάσημου οστικού πώρου.

Ο πώρος αυτός θα σκληραίνει και θα σκληραίνει μέχρι που θα δημιουργηθεί το νέο, δυνατό οστό. Η διαδικασία αυτή θα συνεχίζεται για εβδομάδες και μήνες ακόμη και όταν ο γύψος θα έχει αφαιρεθεί και το παιδί θα χρησιμοποιεί κανονικά το χέρι ή το πόδι του. Σιωπηλά δηλαδή και στην πορεία των μηνών, ο οργανισμός συνεχίζει να δουλεύει, δυναμώνει το οστό και μάλιστα, τις περισσότερες φορές το επαναφέρει και στην αρχική του θέση (remodeling).  

Να θυμάστε: